China: de Chinese economie

China is de tweede economie van de wereld en snel op weg om de grootste economie ter wereld te worden. Het land is de laatste decennia vooral snel gegroeid door buitenlandse investeringen. Door de gesloten markt is het lastig te beleggen in China. China heeft andersom wel veel beleggingen uitstaan in het buitenland, bijvoorbeeld in Amerikaanse staatsobligaties. China heeft met de Chinese yuan ook een eigen munt. Deze wordt ook wel de renmimbi genoemd. China is de tweede economie ter wereld. Toch is er nog steeds sprake van grote armoede in het land. Dit komt namelijk doordat het land een zeer grote bevolking heeft, van meer dan 1.2 miljard mensen. Daardoor ligt het inkomen per hoofd van de bevolking nog altijd relatief laag. De economie is de laatste decennia wel snel gegroeid. Tussen 1978 en 2008 is de economie met maar liefst 500 procent gestegen. De groei is grotendeels te verklaren uit de vele buitenlandse investeringen. China houdt de koers van de Chinese yuan, ook bekend als de renmimbi, bewust laag. Daardoor is het land extra aantrekkelijk voor kopers uit het buitenland. De export ligt daardoor ook hoog. Dit komt mede doordat China veel namaakproducten exporteert. Ook maakt de stadstaat Hong Kong sinds tien jaar deel uit van China. Daar zitten veel financiële instellingen. Hong Kong heeft ook nog een eigen munt, de Hong Kong dollar.

Beleggen in China

China decollectiviseerde in de jaren zeventig de landbouw. Daardoor was er sprake van een enorme productiegroei. Een groot deel van de Chinezen werkt nog steeds in de landbouw. China is de grootste producent van rijst en tarwe. Door de groeiende economie heeft China veel behoefte aan grondstoffen. Zij importeert daarom veel grondstoffen, zoals erts, olie en kool. Zelf is het land ook rijk aan mineralen. Het heeft een grote voorraad kolen en er zit veel goud in de grond. Het land heeft ook een eigen gouden munt, de Gouden Panda. Het land heeft veel investeringen in het buitenland openstaan. Zo heeft China veel geld belegd in Europese en Amerikaanse staatsobligaties. Andersom is het voor Europeanen en Amerikanen lastiger om te beleggen in China. Dat komt omdat China de eigen markt nog gesloten houdt voor buitenlandse investeerders.